Bij stijgende kosten van levensonderhoud moeten werkgevers meebewegen met de salarissen. Maar dat alleen zal niet voldoende zijn om werknemers aan boord te houden, laat staan binnen te halen. Werkgevers moeten meer werk maken van werkbeleving en sociale welvaart.
Adviesbureau WTW stelt recent dat werkgevers flinke salarisverhogingen nodig zullen hebben om personeel aan te trekken én te behouden in de huidige tijd van hoge inflatie en uitdagende arbeidsmarkt. HZC, vakbond van werknemers in de bouw en infrasector, beaamt dat substantiële loonsverhoging nodig is om aan de verwachtingen van de achterban te voldoen. En om daarmee in deze beweeglijke arbeidsmarkt als bedrijf concurrerend te kunnen blijven.
HZC is het ook met WTW eens dat er meer nodig is dan alleen salaris om talent aan te trekken en te behouden. De oude maar nog altijd actuele piramide van Maslow stelt dat sociale behoeften, erkenning en zelfontplooiing volgen op bestaanszekerheid en primaire behoeften. Een survey in juni dit jaar onder de HZC-leden wijst uit dat ze vrijheid en eigen invulling kunnen geven aan hun werk verreweg het meest belangrijk vinden voor hun werkbeleving. Met als goede tweede het zich gewaardeerd voelen.
Dan is het zorgwekkend om in de Sectorale Welzijnsmonitor van ABN Amro (2022) de conclusie te lezen dat het welzijn van medewerkers is gedaald. Onder andere door hoge werkdruk, maar ook door ervaren van minder autonomie in het werk. Minder zelf oplossingen mogen bedenken en minder invloed op planning en bepalen van volgorde en tempo van werkzaamheden. Internationaal onderzoek van Unit4 (2022) onder 3450 bedrijven wijst uit dat bij 39 procent (Nederland: 44 procent) werknemers vertrekken naar bedrijven die een flexibeler werkbeleid hanteren.
Deze tendens herkent HZC in de bouw en infra. De werkdruk ligt enorm hoog door frequent overwerk als gevolg van personeelstekorten. Er is groeiende frustratie over het moeten werken met onervaren zij-instromers en niet Nederlands sprekende arbeidsmigranten. Waarmee ook de mentale onveiligheid toeneemt. Dit terwijl er juist behoefte is aan meer flexibele arbeidstijden om invulling te kunnen geven aan sociale behoeften. Oudere werknemers willen makkelijker vrij kunnen nemen voor hun hobby, jongeren om bijvoorbeeld tijd aan gezin en kinderen te kunnen geven.
